wtorek, 25 października 2011
Adresy przydatne. Wpis poważny. Krótki poradnik metodologiczny.
Mamy święty i zaszczytny obowiązek zapoznać się dokładnie i wnikliwie z poniższymi dokumentami:
* Benedykt XVI, List apostolski motu proprio „Summorum Pontificum”, Rzym, 7.07.2007 r.
* Benedykt XVI, List do biskupów z okazji publikacji motu proprio „Summorum Pontificum”, Rzym, 7.07.2007 r.
* Głos biskupów polskich w związku z opublikowaniem przez Benedykta XVI motu proprio „Summorum Pontificum”, Warszawa, 7.07.2007 r.
* Komisja Papieska Ecclesia Dei, Universae Ecclesiae. Instrukcja o stosowaniu Listu Apostolskiego motu proprio „Summorum Pontificum” Jego Świątobliwości Papieża Benedykta XVI, Rzym, 30 kwietnia 2011 r.
* Czwarta rocznica Summorum Pontificum – coniedzielne Msze Trydenckie w Polsce.
W związku z niezwykle trudną sytuacją Kościoła, także w zakresie najświętszej jego działalności, to znaczy w świętej liturgii, dobrze uczynimy, jeśli – za wzorem Świętych – poważne nadużycia w tej dziedzinie będziemy z troską sygnalizować Stolicy Apostolskiej, pisząc na podane niżej adresy.
Na podstawie analizy sytuacji wielu środowisk Kościoła w świecie, w Europie i w Polsce, wydaje się, że będzie uprawnione mówienie dzisiaj o stanie wyższej konieczności. W wielu środowiskach mamy do czynienia z kontestacją osoby, nauczania i praktyki liturgicznej Papieża. Określenie „bojkot” nie wydaje się przesadą. Jest faktem. Niestety. Przybywa parafii w Polsce, które w nazwie już nie zawierają "rzymskokatolicka". Ktoś zadecydował. Ktoś wykreślił.
Poniżej podaję dwa adresy, stosownie do dwóch rodzajów trudności, które możemy napotykać w środowiskach kościelnych.
Pierwszy adres dotyczy sygnalizowania nadużyć, nieprawidłowości i poważnych trudności w życiu liturgicznym Kościoła:
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum
Santa Sede – Vaticano
Drugi adres dotyczy sygnalizowania nadużyć, nieprawidłowości, trudności, blokowania i bojkotu w dostępie do Mszy Świętej Trydenckiej:
Pontificia Commissio „Ecclesia Dei”
Santa Sede – Vaticano
Nazwy kongregacji podaję w języku łacińskim, adres – w języku włoskim.
Tekst naszych listów piszemy w języku polskim lub w jednym z podanych języków: łacińskim, włoskim, angielskim, francuskim, hiszpańskim, portugalskim, niemieckim.
Kilka przykładów co do problematyki.
Pierwszy adres
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum
Santa Sede – Vaticano
będzie przydatny m. in.:
osobom zmuszanym do przyjmowania Komunii Świętej na stojąco,
osobom, którym odmówiono udzielenia Komunii Świętej na klęcząco,
osobom, które zauważają jakiekolwiek przejawy poważnych nieprawidłowości, nadużyć i lekceważenia w kulcie Eucharystii.
Drugi adres
Pontificia Commissio „Ecclesia Dei”
Santa Sede – Vaticano
będzie przydatny m. in.:
osobom, które napotykają ze strony duchownych – w publicznie wyrażanych poglądach i w praktyce – bojkotowanie wskazań Ojca Świętego Benedykta XVI zawartych w motu proprio „Summorum Pontificum” z dnia 7.07.2007, Listu do Biskupów z dnia 7.07.2007, Instrukcji „Universae Ecclesiae” z dnia 30.04.2011,
osobom, którym odmówiono w parafii celebrowania Mszy Świętej Trydenckiej (mimo iż były po temu warunki np. przygotowany kapłan).
Kilka uściśleń:
nazwę kongregacji i adres piszemy ściśle jak podane wyżej.
W liście jasno sygnalizujemy problem. Nie ma potrzeby wskazywania na osoby. Ważne jest rzeczowe przedstawienie kwestii. Unikamy tonów emocjonalnych.
Podajemy dokładną nazwę parafii i diecezji, której dotyczy problem.
Podpisujemy się pełnym imieniem i nazwiskiem oraz podajemy miejscowość i datę.
Pisząc do Stolicy Apostolskiej w tych ważnych i poważnych kwestiach zrobimy dobry uczynek – za wzorem Świętych (św. Katarzyna ze Sieny, św. Brygida Szwedzka i wielu innych).
Jeszcze słowo do tych, którzy zachowując wierność Ojcu Świętemu są w sposób niegodny waleni po głowie pałką posłuszeństwa i oskarżani o rozbijanie jedności.
Jeśli chodzi o jedność to priorytety są następujące – w nieprzypadkowej kolejności:
jedność z Panem Bogiem,
jedność z Papieżem.
Dopiero w dalszej kolejności przychodzą wszystkie inne relacje jedności.
Nie obowiązywałaby nas jedność z papieżem w tych kwestiach, w których papież pobłądziłby i zdradziłby Ewangelię.
Natomiast kwestie, o których czytamy wyżej wymagają ścisłej jedności z Następcą św. Piotra, dotyczą bowiem spraw najświętszych: kultu Najświętszego Sakramentu oraz szerokiego dostępu do najdoskonalszego aktu kultu, jakim jest Msza Święta Trydencka.
Jedność z Następcą św. Piotra jest wyrazem troski o największe duchowe dobro – Najświętszy Sakrament, wyrazem troski o Kościół.
Przydatne strony internetowe:
Na koniec ładny „kwiatek”. Przeczytajmy i zobaczmy link. Coś się jednak posuwa w dobrym kierunku. Ad maiorem Dei gloriam!
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.