Posty
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Klękajmy przed Bogiem!
Słowo Boże mówi:
„Wejdźcie, uwielbiajmy, padnijmy na twarze i zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył” (Ps 95, 6).
„Na moje życie – mówi Pan – przede Mną klęknie wszelkie kolano a każdy język wielbić będzie Boga” (Rz 14, 11).
„Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca” (Flp 2, 9-11)
Klękajmy przed Bogiem! Po pierwsze – chodzi w ogóle o klękanie przed Bogiem. Po drugie – chodzi o klękanie przed Bogiem podczas naszej modlitwy, w kościele i w domu. Po trzecie – chodzi o klęczenie podczas przyjmowania Komunii Świętej.
Nasz Ojciec Święty Benedykt XVI rozpoczął Wizytę Apostolską w Niemczech. Mówi tam o Bogu i o nieodzowności odniesienia człowieka do Boga. Następca świętego Piotra jest pierwszym nauczycielem wiary i pierwszym liturgiem Kościoła.
Niejeden głos już określił obecny wspaniały pontyfikat krótką syntezą: Bóg w centrum! Wiele elementów na to wskazuje a wśród nich kwestie dotyczące najświętszej rzeczywistości Kościoła, to znaczy świętej liturgii. W tym kontekście trzeba dostrzec – w wielu środowiskach przemilczane – na przykład: otwarty na nowo szeroki dostęp do najdoskonalszego aktu kultu, jakim jest Msza Święta Trydencka, Krzyż postawiony w centrum ołtarza oraz Komunia Święta w postawie klęczącej. Uczestnicząc dzisiaj we Mszy Świętej zatrzymajmy się przy tym ostatnim elemencie.
Wiele jest dzisiaj opinii na temat sposobu przyjmowania Komunii Świętej. W niejednej parafii wprowadzono bałagan w sercach wiernych! Tylko jest pytanie – poważne: czy te opinie bazują na rozpoznaniu obiektywnego stanu rzeczy? A jaki jest obiektywny stan rzeczy? Obiektywny stan rzeczy jest taki: w tej małej, milczącej, niepozornej hostii jest żywy Bóg! Jeśli to rozpoznaję, jeśli rozpoznaję tę obiektywną prawdę o tym Sakramencie, klękam! Przyjmuję Komunię Świętą na klęcząco. Odchodzi mi ochota do dyskutowania, do wyrażania prywatnych opinii a przyjmując Komunię Świętą – Chrystusa! – klęczę na dwa kolana. Dobra tradycja!
Komunia Święta w postawie klęczącej.
Co nasz Papież Benedykt XVI mówi na ten temat i co czyni w tej kwestii?
Co mówi. Przed laty, jeszcze jako kardynał, pisał w swoim dziele pt. Duch liturgii:
„Istnieją wpływowe środowiska, które próbują wyperswadować nam postawę klęczącą”. Zwróćmy uwagę na to pierwsze poważne zdanie!
„Istnieją wpływowe środowiska, które próbują wyperswadować nam postawę klęczącą. Usłyszeć można, iż klęczenie nie pasuje do naszej kultury (czyli właściwie do jakiej?), iż nie wypada to dojrzałemu człowiekowi, który wyprostowany staje naprzeciw Boga, lub też nie wypada to człowiekowi zbawionemu, który dzięki Chrystusowi stał się wolny i dlatego też nie musi już klęczeć.
(…) Pokora Chrystusa i Jego ukrzyżowana miłość uwolniła nas, jak mówi Augustyn, od pogańskich mocy, i właśnie przed tą pokorą klękamy. Rzeczywiście, postawa klęcząca chrześcijan nie jest formą inkulturacji istniejących już zwyczajów, lecz przeciwnie – jest wyrazem kultury chrześcijańskiej, która przemienia istniejącą kulturę w oparciu o nowe, głębsze poznanie i doświadczenie Boga. Zwyczaj klękania nie pochodzi z jakiejś bliżej nieokreślonej kultury – pochodzi z Biblii i biblijnego poznania Boga.
(...) Wspomnieć także można opowiadanie zaczerpnięte z apoftegmatów Ojców Pustyni o tym, jak to diabeł został zmuszony przez Boga do pokazania się niejakiemu opatowi Apollonowi. Diabeł był czarny, brzydki, o przerażająco wątłych członkach, przede wszystkim jednak nie miał kolan. Niezdolność klęczenia okazuje się zatem istotą elementu diabolicznego”.
Niezdolność klęczenia okazuje się zatem istotą elementu diabolicznego.
Kończy Papież swoją refleksję: „Być może zatem postawa klęcząca jest rzeczywiście czymś obcym dla kultury nowoczesnej, skoro jest ona kulturą, która oddaliła się od wiary i wiary już nie zna, podczas gdy upadnięcie na kolana w wierze jest prawidłowym i płynącym z wnętrza, koniecznym gestem. Kto uczy się wierzyć, ten uczy się także klękać, a wiara lub liturgia, które zarzuciłyby modlitewne klęczenie, byłyby wewnętrznie skażone. Tam, gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać, abyśmy modląc się, pozostawali we wspólnocie Apostołów i męczenników, we wspólnocie całego kosmosu, w jedności z samym Jezusem Chrystusem” (Kardynał Joseph Ratzinger, Duch liturgii, fragmenty).
Tyle refleksja.
A co nasz Papież Benedykt XVI czyni w tej kwestii?
Od 2008 roku stałą praktyką jest przyjmowanie Komunii Świętej z rąk Papieża w postawie klęczącej.
Szczęśliwe są parafie, w których Komunia Święta przyjmowana jest na klęcząco, gdzie nie wprowadzano zamieszania w sercach ludzi wierzących. Naród polski, nasz naród, przez dziesięć wieków nie znał innej formy przyjmowania Komunii Świętej! Tak przyjmowali Komunię Świętą polscy Święci!
Bierzmy często do ręki stare katolickie książeczki do nabożeństwa! Otwierajmy tam, gdzie są pieśni eucharystyczne, pieśni na Komunię i wczytujmy się w te mądre stare teksty.
Franciszek Karpiński pięknie pisał – tak śpiewamy:
„Zróbcie mu miejsce, Pan idzie z nieba,
Pod przymiotami ukryty chleba! (…)
Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana,
Przed Twoim Bogiem zginaj kolana!”.
„O milcząca Hostio biała
Na kolanach wielbię Cię,
Tyś tak nikła, taka mała,
A w tym cieniu kryje się
Ten, co rządzi całym światem,
Bóg wszechświata, Stwórca nasz,
Przed którego majestatem,
Aniołowie kryją twarz”.
„Upadnij na kolana,
Ludu czcią przejęty,
Uwielbiaj swego Pana:
Święty, Święty, Święty!”.
To jest nasz polski zwyczaj. Szlachetny. Katolicki.
Więc:
Komunię Świętą przyjmujmy zawsze z najwyższym szacunkiem, czcią, pokorą, wiarą i miłością.
Komunię Świętą przyjmujmy zawsze bez pośpiechu, w skupieniu i myślmy, Kogo przyjmujemy do serca!
Jak przyjmować Komunię Świętą – Chrystusa?
Na stojąco – nie!
Do ręki – nigdy!
Na klęcząco – zawsze!
Zakończmy naszą refleksję słowami naszego Papieża Benedykta XVI, jest to fragment kazania wygłoszonego w uroczystość Bożego Ciała w 2008 roku w Rzymie:
„Uklęknięcie przed Eucharystią jest wyznaniem wolności: kto skłania się przed Chrystusem nie może i nie musi korzyć się przed żadną władzą ziemską, jakkolwiek silna by ona była. My, chrześcijanie, klękamy tylko przed Najświętszym Sakramentem, gdyż wiemy i wierzymy, że w nim jest obecny jedyny prawdziwy Bóg, który stworzył świat i ukochał go do tego stopnia, że dał swego Jednorodzonego Syna (por. J 3, 16)” (Benedykt XVI, Homilia, Corpus Domini, 22.05.2008).
Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.