Las katyński...

   Kilka dni temu na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie otrzymałem od Autorki wiersz, który za jej zgodą publikuję.

      Katyński las

   Lesie na nieludzkiej ziemi

   Daleko od Ojczyzny naszej

   Lesie – jedyny świadku

   Tak straszliwej zbrodni

   Na wiele lat nakazano Ci milczenie

   Milczenie niesamowite

   Bo wykrycie tajemnicy kosztowało życie

   Każde drzewo w tym lesie

   To żywy organizm – czujący

   Wyobrażam sobie, jak z poszumem wiatru

   Te wysmukłe drzewa swoimi gałęziami

   Jak biało – czerwonymi flagami

   Kłaniały się Wam – bohaterom

   I modliły się szeptem w ciszy

   Boże! Daj Wam wieczne spoczywanie

   A wy drzewa dalej rosłyście

   I ze zbroczonej ziemi krew ich piłyście

   Tak jak maki na Monte Cassino

   Aż tu nagle wykryto prawdę

   Drzewa z tajemnicy zwolniono

   Las zaczął mówić!

   Las wskazał zbrodnicze doły

   Które kryły tysiące naszych Braci

   Tak haniebnie głęboko zakopanych

   Strzałem w tył głowy mordowanych

   Wiadomo już teraz, kto tego dokonał

   Lecz sprawiedliwość nie daje światła

   Prawdy nie wyzwala

   Ty lesie – świadku jedyny

   Niewiele możesz…

   Choć szumem swych konarów

   Opowiadasz, jak było naprawdę

   Dziękujemy Ci Lesie – Przyjacielu

   Czujący i smutnym powiewem żałoby współczujący.

                                                   Wacława Dutkowska,

                                                   ps. „Wawa”,

                                                   seniorka druhna ZHP

   Warszawa, 17 XII 2009 r.

   wtorek – godz. 2.00 w nocy

fot. Małgorzata Zwierzchowska

   * * *

Msza Święta:

   O zdrowie dla Michaliny.