Modlitwa katolicka = w jedności z Papieżem

   Pierwszy czwartek miesiąca to dzień radości Kościoła i dzień wdzięczności wobec Pana Boga za Dar Sakramentów: Eucharystii i Kapłaństwa. W przeddzień pierwszego czwartku miesiąca - refleksja o charakterze eklezjalnym.

   Codzienna modlitwa na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie to modlitwa katolicka, to znaczy: modlitwa w jedności z Papieżem.

   Wyrazem tej jedności są:

   * Codzienna modlitwa za Papieża,

   * Codzienna modlitwa o naśladowanie dwóch wyraźnych znaków, które daje nam Ojciec Święty Benedykt XVI:

      - Krzyż postawiony w samym centrum - na środku ołtarza, pasyjką zwrócony w stronę kapłana,

      - Komunia Święta przyjmowana przez wiernych w postawie klęczącej.

   Od dzisiaj jedność z Papieżem wyrażać będziemy jeszcze poprzez dwa następujące elementy:

   * Modlitwę w języku łacińskim (język Kościoła) w niektórych modlitwach,

   * Modlitwę o przywrócenie w katedrach, kościołach i kaplicach centralnego miejsca Jezusowi Chrystusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie (tabernaculum  w centrum ołtarza, w symetrycznym środku).

   Chodzi tu nie o sprawy marginalne, lecz o nasze fundamentalne odniesienie do rzeczywistości. Chodzi o odczytanie obiektywnego i absolutnego Priorytetu Boga i o przełożenie tego adekwatnego odczytania na praktykę w zakresie naszej wiary, modlitwy, życia = lex credendi, lex orandi, lex vivendi.

   Wiele lat temu, na długo przedtem zanim został papieżem, pisał na ten temat Kard. Joseph Ratzinger w zwartej syntezie:

   „W chrześcijaństwie nie chodzi na pierwszym miejscu o Kościół lub o człowieka, lecz o Boga. Właściwa orientacja chrześcijańska nie obraca się wokół naszych nadziei, obaw i życzeń, ale wokół Boga, Jego wielkości i mocy. Pierwsze zdanie wiary chrześcijańskiej, zasadnicza orientacja chrześcijańskiego nawrócenia brzmi: jest Bóg” (Kard. J. Ratzinger, Der Gott Jesu Christi, cyt. za: Służyć prawdzie, 13 IX).

   Kardynał Antonio Cañizares Llovera, prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Sakramentów, w wywiadzie, który przeprowadził Andrea Tornielli, powiedział: „Trzeba z wielkim poświęceniem starać się ożywić i wspierać nowy ruch liturgiczny, zgodnie z nauczaniem Benedykta XVI. Ożywić poczucie sacrum i misterium, postawić Boga w centrum wszystkiego” (Il Giornale, 24.12.2010).

   Pozostając w temacie, dodam jeszcze wątek salezjański.

   Św. Jan Bosko był prostolinijny i jednoznaczny w odniesieniu do osoby Papieża. Jego programem było: Tutto col Papa, per il Papa, amando il Papa - wszystko z Papieżem, dla Papieża, kochając Papieża. Takiego odniesienia do następcy św. Piotra uczył salezjanów i młodzież oraz tych, których pouczał kapłańskim słowem mówionym i pisanym.

   Św. Jan Bosko przed swoją śmiercią wyjawił długo utrzymywany sekret swojego serca, mówiąc do kardynała Giovanni Cagliero, salezjanina: „Zgromadzenie Salezjańskie i Salezjanie mają za cel specjalny podtrzymywać autorytet Stolicy Świętej, gdziekolwiek by się nie znajdowali, gdziekolwiek by nie pracowali”. A wkrótce potem wyznał kardynałowi Alimonda, arcybiskupowi Turynu, który złożył mu wizytę: „Przeżyłem czasy bardzo trudne, Eminencjo. Lecz autorytet Papieża... Autorytet Papieża... Powiedziałem tutaj Mons. Cagliero: Salezjanie są dla obrony autorytetu Papieża, gdziekolwiek by nie pracowali, gdziekolwiek by się nie znajdowali. Proszę pamiętać, Eminencjo, aby powtórzyć to Ojcu Świętemu”.

   A gdyby rodziły się pytania: O takich rzeczach pod Krzyżem, w centrum Warszawy? Co to ma wspólnego z patriotyzmem?

   Owszem, sprawy o których dzisiaj mówimy przekraczają nieskończenie kategorie narodowości i patriotyzmu, ale ich nie wykluczają. Uznanie absolutnego priorytetu Boga jest nieskończonym dobrem dla naszej Ojczyzny. Nieodzownym dobrem. Naglącym! Jeśli w Polsce uznamy absolutny priorytet Boga, polska ziemia rozkwitnie dobrem.

   Uwaga metodologiczna:

   Prawdy wiary katolickiej nie są werbalizacją subiektywnych przekonań i opinii katolików. Prawdy wiary katolickiej odzwierciedlają obiektywny stan rzeczy.

  

   * * *

  

Msza Święta:

   1.03.2011, Katedra Polowa WP w Warszawie:

      Za żołnierzy „wyklętych”.

   2.03.2011, Bazylika NSJ w Warszawie:

      Za śp. Marka Rybińskiego SDB.