Aby spowiadać się dobrze (1): Ustanowienie Sakramentu Pokuty.

   Zgodnie z wczorajszą zapowiedzią z Krakowskiego Przedmieścia, w dniach poprzedzających święta Bożego Narodzenia proponuję Czytelnikom cykl refleksji dotyczących Sakramentu Pokuty. To oczywiste, że porządki w sercu - dobra spowiedź - są ważniejsze od porządków w domu!

   Ad rem. Niekiedy dają się słyszeć takie głosy: „Ja się spowiadam przed Panem Bogiem. Nie będę się spowiadać przed księdzem”.

   Pan Bóg tak to ułożył, że sami sobie nie możemy dać zbawienia. Zbawienie jest suwerennym darem Boga i przychodzi do nas przez ludzi. Na przykład nikt z nas nie może sam sobie udzielić Chrztu czy innych sakramentów. We wspólnocie Kościoła jedni drugim służymy. Człowiek jest ważny. Najważniejszy i ponad wszystkim jest Pan Bóg, ale działa przez naszych bliźnich, abyśmy mogli cieszyć się darem zbawienia.

   Czy księża wymyślili Sakrament Pokuty?

   Sakrament Pokuty ustanowił Pan Jezus. I złożył ten dar w ludzkie ręce. Pośrednictwo człowieka - kapłana - w naszym jednaniu się z Bogiem jest zamierzone przez Chrystusa. Na ten temat mówi nam Pismo święte przynajmniej w trzech miejscach:

   * Rozmowa ze św. Piotrem. „Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr czyli Skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie»” (Mt 16, 17-19).

   * Spotkanie z uczniami. „Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»” (J 20, 19-23).

   * Polecenie św. Jakuba. „Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy” (Jk 5, 16).

   W podejściu z wiarą do Sakramentu Pokuty mogą nam być pomocne jeszcze dwa teksty:

   * „Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa;

     kto je wyznaje, porzuca - ten miłosierdzia dostąpi” (Prz 28, 13).

   * „Jeżeli mówimy, że nie mamy grzechu,

       to samych siebie oszukujemy

       i nie ma w nas prawdy.

       Jeżeli wyznajemy nasze grzechy,

       Bóg jako wierny i sprawiedliwy

       odpuści je nam

       i oczyści nas z wszelkiej nieprawości” (1 J 1, 8-9).

   Pan Jezus ustanowił Sakrament Pokuty. Z ustanowienia Chrystusa pośrednictwo ludzkie umożliwia nam przyjęcie daru zbawienia. I sami szafarze Sakramentu Pokuty - biskupi i kapłani - też się spowiadają.

   Panie Jezu, pomóż nam z wiarą i wdzięcznością cieszyć się Twoim darem zbawienia, którego hojnie udzielasz nam przez Kościół, przez ludzi - w Sakramencie Pokuty.
   

   „Albowiem tak mówi Pan Bóg, Święty Izraela: 

   «W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie, 

   w ciszy i ufności leży wasza siła». […]

   Lecz Pan czeka, by wam okazać łaskę, 

   i dlatego stoi, by się zlitować nad wami, 

   bo Pan jest sprawiedliwym Bogiem. 

   Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim ufają!” (Iz 30, 15.18).
  
   c.d.n. 
    

   * * *
   

Msza Święta:

   O dary Ducha Świętego, o rozeznanie dobra od zła i o zdrowe potomstwo dla Zbigniewa i Anny (4).