Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie zmienił poglądów.

Zapraszam na mój nowy blog:

poniedziałek, 23 kwietnia 2012

O królewskim geście klękania przed Panem Bogiem



Dedykuję tym, którzy nie utracili wiary w Bóstwo Chrystusa.
Dedykuję tym, którzy klękają przed naszym Panem Jezusem Chrystusem utajonym w Najświętszym Sakramencie.

   To, co poniżej napisano, odnosi się do tych, którzy z racji różnych nie chcą – a mogą – klękać przed Panem Jezusem utajonym w Najświętszym Sakramencie.
   To, co poniżej napisano, nie odnosi się do tych, którzy z poważnych racji zdrowotnych nie mogą – choć chcą – klękać przed Panem Jezusem utajonym w Najświętszym Sakramencie.

   „Non potestis Deo servire et mammonae”.
   „Nie możecie służyć Bogu i mamonie” (Mt 6, 24).
   „ut in nomine Iesu omne genu flectatur
     caelestium et terrestrium et infernorum”
   „aby na imię Jezusa
    zgięło się każde kolano 
    istot niebieskich i ziemskich i podziemnych” (Flp 2, 10).
  „Istnieją wpływowe środowiska, które próbują wyperswadować nam postawę klęczącą” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).
   „Niezdolność klęczenia okazuje się (…) istotą elementu diabolicznego” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).

   Niektórzy nie zginają kolan przed Chrystusem, bo nie chcą.
   Niektórzy nie zginają kolan przed Chrystusem, bo nie mają wiary.
   Niektórzy nie zginają kolan przed Chrystusem, bo nastała taka moda.
   Niektórzy nie zginają kolan przed Chrystusem, bo tu i ówdzie tak czyni większość.
   Niektórzy nie zginają kolan przed Chrystusem, bo jest im trudno to uczynić – choć mogą.
   Niektórzy nie zginają kolan przed Chrystusem, bo ulegli demonowi pośpiechu szalejącemu w niejednym kościele i kaplicy, szczególnie podczas rozdawania Komunii Świętej.
   Niektórzy nie zginają kolan przed Chrystusem, bo ulegli poduszczeniom Złego.
   Niektórzy nie zginają kolan przed Chrystusem, bo…

   Wyobraźmy sobie taką oto sytuację. Ktoś przychodzi do naszego domu i chce nam zrobić prezent niecodzienny: chce nam ofiarować 50 tysięcy euro! Przychodzi więc ten ktoś i rozrzuca nam po mieszkaniu banknoty – 50 tysięcy euro. Czy nie pochylilibyśmy się na kolana, aby zebrać z podłogi te banknoty, co do jednego? Klękalibyśmy przed mamoną! Nasze kolana by to zniosły!
   Stawiamy zatem pytanie najpoważniejsze z możliwych:
   Co jest dla nas ważniejsze?
   Pan Jezus czy 50 tysięcy euro?
   Pan Bóg czy mamona?
   Przed kim zginamy kolana?
   Przed kim nie zginamy kolan?
   Przed czym zginamy kolana?
   Przed czym nie zginamy kolan?

   Ludzie zniewoleni przez zło mają niesłychane trudności, aby uklęknąć przed Panem Bogiem.
   Ludzie wolni duchowo chętnie klękają przed Panem Bogiem – królewski gest!

   Nasz powszechnie bojkotowany papież Benedykt XVI pisał przed laty: „Upadnięcie na kolana w wierze jest prawidłowym i płynącym z wnętrza, koniecznym gestem. Kto uczy się wierzyć, ten uczy się także klękać, a wiara lub liturgia, które zarzuciłyby modlitewne klęczenie, byłyby wewnętrznie skażone. Tam, gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać, abyśmy modląc się, pozostawali we wspólnocie Apostołów i męczenników, we wspólnocie całego kosmosu, w jedności z samym Jezusem Chrystusem” (Kard. J. Ratzinger, Duch liturgii).

   „Nie ma niebezpieczeństwa przesady w trosce o tę tajemnicę, gdyż «w tym Sakramencie zawiera się cała tajemnica naszego zbawienia»” (Bł. Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, 61).

   „Populi autem videntes et non intellegentes
    nec ponentes in praecordiis talia”
   „A ludzie patrzyli i nie pojmowali,
    ani sobie tego nie wzięli do serca” (Mdr 4, 14).
   „Propheta quoque et sacerdos
    abierunt per terram nescientes”
   „Nawet prorok i kapłan
    błądzą po kraju nic nie rozumiejąc” (Jr 14, 18).
   „Domine exercituum, usquequo?”
   „Panie Zastępów, czy długo jeszcze?” (Za 1, 12).
  

1 komentarz:

  1. Deo gratias za wpis.
    Nie wiem czy ksiądz już cytował tą wypowiedź papieża Benedykta XVI na temat postawy klęczącej. Jest dość istotna, gdyż udowadnia wbrew niektórym fałszywym opinią, że postawa klęcząca była obecna w Piśmie Świętym, że była obecna w rodzącym się Kościele.
    "Zanim zastanowimy się nad treścią prośby Jezusa, musimy jeszcze skierować naszą uwagę na to, co mówią nam Ewangeliści o postawie Jezusa podczas modlitwy. Mateusz i Marek mówią nam, że „upadł On na twarz” (Mt 26, 39), to znaczy przyjął postawą radykalnego poddania, jaka została zachowana w liturgii rzymskiej Wielkiego Piątku. Jednak Łukasz mówi nam, że Jezus modlił się na klęcząco. W Dziejach Apostolskich, mówi on o modlitwie na klęczkach świętych: Szczepana podczas ukamienowania, Piotra podczas wskrzeszenia zmarłego, Pawła na drodze ku męczeństwu. W ten sposób Łukasz nakreślił małą historię modlitwy na kolanach rodzącego się Kościoła. Chrześcijanie poprzez modlitwę na klęczkach wkraczają w modlitwę Jezusa na Górze Oliwnej. W obliczu zagrożenia przez siły zła są oni, będąc na klęczkach, wyprostowani wobec świata, ale jako dzieci skłaniają swe kolana przed Ojcem. My chrześcijanie klękamy przed chwałą Bożą i uznajemy Jego Bóstwo, ale wyrażamy w tym geście także naszą ufność, że On zwycięży. "
    http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/homilies/2012/documents/hf_ben-xvi_hom_20120405_coena-domini_pl.html

    Damian Kowalski

    OdpowiedzUsuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.