Pochwała wiary ludzi prostych

   „Cierpienie świadków Chrystusa oczyszcza świat z fałszywych bogów, a wiara ludzi prostych chroni Kościół przed wrogimi ideologiami. [...] Wiara ludzi prostych jest prawdziwą mądrością. Mądrość wiary prostej, której owe nurty nie zdołają pochłonąć, jest siłą Kościoła” powiedział w ubiegły poniedziałek Ojciec święty Benedykt XVI.

   Dzisiaj ludzie prostego serca niepokoją się, czasem są zdezorientowani, pytają, szukają - jak się dzisiaj odnaleźć, kogo słuchać, co czynić… Takie pytania stawiają także ci, którzy przychodzą pod Krzyż na Krakowskie Przedmieście. Doskonale rozumiem te rozterki. Chcę dzisiaj napisać na ten temat. Ludzie prostego serca zrozumieją o czym tu jest mowa.

   Kardynał Joseph Ratzinger kilkadziesiąt lat temu widział z całą wyrazistością ten problem. Ostatnio odkryłem z radosnym zdumieniem, jak często w swoich pismach Kardynał z szacunkiem wypowiadał się o wierze ludzi prostych. Przytoczę tylko kilka fragmentów Jego cennych refleksji:

   * „Prosta wiara prostych ludzi zasługuje na szacunek ze strony głoszącego Słowo Boże. Nie ma on prawa wygrywać swojej przewagi intelektualnej nad tradycyjnie prostą wiarą, która jako prosta i powszechna intuicja pojmuje syntetyczniej istotę rzeczy, aniżeli to czyni refleksja naukowa podzielona na wiele szczegółowych wiadomości. […] Jest tu mowa o wierze skromnych, prostych, zwyczajnych ludzi” (Kard. J. Ratzinger, Dogma und Verkündigung, s. 35 n., cyt. za: Służyć Prawdzie, 19 III).

   * „Przeciw uczonemu skomplikowaniu chrześcijaństwa protestują prości wierni, którzy wszystkim «ale» i «jeżeli» uczonych przeciwstawiają zdecydowane «tak» lub «nie» swej wiary. Pasterzom Kościoła zarzuca się z jednej strony, że stosują metody inkwizytorskie niweczące wolność ducha, z drugiej strony coraz głośniej występują przeciwko biskupom wierni, nazywając swoich pasterzy tchórzami ulegającymi naciskom liberalnej opinii publicznej, przyglądającymi się bezczynnie, jak stopniowo sprzedaje się wiarę za miskę soczewicy tzw. nowoczesności. […] Funkcją biskupów jako przedstawicieli Kościoła nie jest grać na jeszcze jednym instrumencie w orkiestrze specjalistów. Ich rola polega na tym, aby uosabiać głos prostej wiary, ucieleśniać jej pierwotne zasadnicze elementy” (Kard. J. Ratzinger, Sandfuchs, Die Kirche, s. 84, cyt. za: Służyć Prawdzie, 29 V).

   * „Nietzsche powiedział kiedyś, że nie może znieść św. Augustyna, bo wydaje mu się on tak bardzo zwyczajny, tak bardzo pospolity. Jest w tej «zwyczajności» nieco prawdy, ale właśnie w tym leży prawdziwa chrześcijańska wielkość św. Augustyna. Mógł był zostać arystokratą ducha, lecz dla Chrystusa i dla dobra ludzi, w których widział przychodzącego Chrystusa, opuścił wieżę z kości słoniowej swego wytwornego ducha, aby stać się zupełnie człowiekiem dla ludzi […]. Dla Chrystusa, który sam nie wahał się zniżyć swego majestatu, by stać się człowiekiem jak my, poświęcił Augustyn cale swoje wykształcenie i głosił zwyczajnym ludziom coraz zwyczajniej i prościej Słowo Boga. Dla Niego stawał się człowiekiem coraz większej prostoty, stawał się sługą wszystkich. I w tym był prawdziwym świętym.” (Kard. J. Ratzinger, Dogma und Verkündigung, s. 421, cyt. za: Służyć Prawdzie, 5 VII).

   * „[…] istnieje też pewna niewzruszoność wiary, która nie da się zaślepić i zmylić, przeciwnie, właśnie w czasach zamętu odkrywa nieomylnie istotę wiary i ostrość jej soli. Rzecz zaskakująca, że tę jasno widzącą pewność wiary spotykamy daleko częściej wśród ludzi prostych, aniżeli tam, gdzie słowo «refleksja» pisze się wielką literą. Intelekt nie daje częstokroć wcale jasności widzenia. To nie jest negacja refleksji i intelektu. To tylko ukazanie ich granic i ich niebezpiecznej sprzedajności, która skłania do pójścia na służbę programów dających im pole popisu. Błyszczą tam tym świetniej, w im większej obracają się próżni.” (Kard. J. Ratzinger, Die Situation der Kirche heute, s. 24 n., cyt. za: Służyć Prawdzie, 17 IX).

   Ojciec święty Benedykt XVI powiedział 11 października 2010 roku:

   „Cierpienie świadków Chrystusa oczyszcza świat z fałszywych bogów, a wiara ludzi prostych chroni Kościół przed wrogimi ideologiami. [...] Wiara ludzi prostych jest prawdziwą mądrością. Mądrość wiary prostej, której owe nurty nie zdołają pochłonąć, jest siłą Kościoła.”

   Wiem, wiem, nie wypada wystawiać oceny Ojcu świętemu. Przepraszam, ale jednak to powiem: Jak mądrego mamy Papieża!

   Słucham Go.

   Słuchajmy!

   Różne sytuacje zdarzają się pod Krzyżem. Różni ludzie przychodzą. Różne poglądy są wygłaszane. Dodam więc jeszcze, kolejny już raz, słowo - tylko do tych, którzy przychodzą na Krakowskie Przedmieście, aby się modlić, do ludzi prostego serca. Znowu słowa św. Pawła czynię swoimi - 3 fragmenty z jego listów:

   „Jak prosiłem cię, byś pozostał w Efezie, kiedy wybierałem się do Macedonii, tak proszę teraz, abyś nakazał niektórym zaprzestać głoszenia niewłaściwej nauki, a także zajmowania się baśniami i genealogiami bez końca. Służą one raczej dalszym dociekaniom niż planowi Bożemu zgodnie z wiarą. Celem zaś nakazu jest miłość, płynąca z czystego serca, dobrego sumienia i wiary nieobłudnej. Zboczywszy od nich, niektórzy zwrócili się ku czczej gadaninie. Chcieli uchodzić za uczonych w Prawie nie rozumiejąc ani tego, co mówią, ani tego, co stanowczo twierdzą.” (1 Tm 1,3-7).

   „Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu. Sam zaś Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i przez łaskę udzielił nam nie kończącego się pocieszenia i dobrej nadziei, niech pocieszy serca wasze i niech utwierdzi we wszelkim czynie i dobrej mowie!” (2 Tes 2,15-17).

   „Trzymajcie się mocno Słowa Życia, abym mógł być dumny w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem” (Flp 2,16).

   Trwajmy!

   * * *

Msza Święta:

   12.10.2010: Za ś.p. Franciszka Skupnia - 8 r. śm.

   13.10.2010: Za ś.p. Mariannę Jarocką - 7 r. śm.