O wyzwoleniu z anonimowości i o odpowiedzialności za słowo…

   Pan Bóg woła nas po imieniu. Imię czyni nas nazwalnym, zawołalnym. Nasze imię umożliwia innym ludziom nawiązanie z nami relacji osobowej. Przy pierwszym spotkaniu z drugim człowiekiem przedstawiamy się i oczekujemy na przedstawienie się drugiej osoby. Nowonarodzonemu dziecku nadajemy imię przy chrzcie - powinno to być imię świętego lub świętej.

   W niemieckich obozach koncentracyjnych zamieniano ludzi na numery. Dzisiaj człowiek jest coraz bardziej ukryty i ponumerowany: pesele, regony, hasła, loginy, nicki, piny, puki, vaty, nipy, chipy, anonimy, pseudonimy, awatary…

   Człowiek się kryje. Niekiedy wiąże się z tym, zwłaszcza w sferze internetu, nagromadzenie niesłychanej brutalności, agresji, nienawiści, zdziczenia. Powiem najdelikatniej: mamy do czynienia z brakiem odpowiedzialności za słowo. Wystarczy przeczytać niektóre komentarze pod artykułami dotyczącymi Polski, patriotyzmu, Kościoła, biskupów, księży, wiary, moralności. Tu już chodzi o destrukcję - o walkę z prawdą. Ateistyczne bojówki internetowe, nie zwlekając, ruszają do ataku, jak sfora… (Będzie jeszcze gorzej i trudniej, bo 2 października 2010 antychryst odrodził się w Polsce). Także niektórym „katolikom” dziwnie łatwo przychodzi bezinteresowne dokopanie gorliwym biskupom i gorliwym kapłanom nieodpowiedzialnym słowem w publikowanym komentarzu. Czy ci ludzie tak samo postępowaliby pod swoim imieniem i nazwiskiem?

   Jawność kosztuje. Prorocy przypłacali życiem wierność prawdzie i publiczne głoszenie prawdy. Bł. Ks. Jerzy jawnie nauczał prawdy. Wierność prawdzie przypieczętował ofiarą z życia.

   Arcykapłanowi Annaszowi sądzony Pan Jezus odpowiedział: „Ja przemawiałem jawnie przed światem. Uczyłem zawsze w synagodze i w świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Potajemnie zaś nie uczyłem niczego.” (J 18,20).

   Bardzo podobają mi się te słowa! Staram się być uczniem w takiej szkole jawności.
   Fakt publicznego i jawnego nauczania Chrystusa uznają także ci Żydzi, którzy Go odrzucili i na Sądzie Ostatecznym, jako potępieni, powiedzą: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś" (Łk 13,26).
   Chrystus Pan naucza:

   „Więc się ich nie bójcie! Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie na świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach!” (Mt 10,26-27).

   „Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.” (Mt 10,32-33).

   Chodzi o słowa i chodzi o czyny. Chodzi zatem o świadectwo integralne, o jawność integralną, by być dla innych czytelnym - pod swoim imieniem i nazwiskiem.

   „Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.” (Mt 5,13-16).

   Dzisiaj swoje imieniny obchodzi Ks. dr Tadeusz Rydzyk CSsR - świadek Prawdy, którą głosi publicznie. Z wielkim szacunkiem i wdzięcznością chcę mówić o tym Kapłanie. Nie zostały Mu oszczędzone liczne uprzykrzenia i osądy fałszywe. Także od „pobożnych” katolików. Oszczercy odpowiedzą przed Bogiem.

   Słowo Boże nakazuje jasno: „Prezbiterzy, którzy dobrze przewodniczą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, najbardziej ci, którzy trudzą się głoszeniem słowa i nauczaniem.” (1 Tm 5,17).

   „W mowie jest chwała i hańba człowieka,

     a język może sprowadzić jego upadek.” (Syr 5,13).

   „A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony». (Mt 12,36-37).

   „Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. […] Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważanie - wraz z wszelką złością.” (Ef 4,29.31).

   „Mowa wasza, zawsze miła, niech będzie zaprawiona solą, tak byście wiedzieli, jak należy każdemu odpowiadać.” (Kol 4,6).

   Dopowiedzenie osobiste: Moja strona internetowa nie jest anonimowa. Jest prowadzona pod konkretnym imieniem i nazwiskiem. Jest dostępna publicznie. I biorę odpowiedzialność za to, co tutaj umieszczam. Dopowiem jeszcze to, o czym mówi motto umieszczone powyżej: moim celem jest przybliżanie Czytelnikom Prawdy. Nie chodzi o promocję mojej osoby - szczególnie w przypadku kapłana byłaby ona nieporozumieniem. Prawda jest interesująca, dobroczynna, wymagająca i życiodajna. Chrystus jest Prawdą. Więc pragnę, aby tę stronę rozświetlały promienie Chrystusowej Prawdy.

   Zauważyłem, że coraz więcej ludzi wstydzi się swojego imienia i wstydzi się swojego nazwiska. Jakby wstydzili się samych siebie. Chowają się. Lęk? Przepraszam, że jestem? Coraz więcej osób, nawiązując znajomość z nową osobą, w ogóle się nie przedstawia. To niepokojące zjawisko. Myślę, że mogą to być skutki natarczywie realizowanego - zwłaszcza w sferze wirtualnej - głęboko dehumanizującego zamysłu (czyjego?), aby relacje międzyludzkie uczynić technicznymi, jakoś ukrytymi, bez poczucia odpowiedzialności. Nick czy awatar powie swoje i tyle. A przecież mówię czy piszę do ludzi. Mówię coś. Mówię po coś. Jaka odpowiedzialność: zabierać głos publicznie!

   Więc dzisiaj rzucam wyzwanie Czytelnikom. Wyzwanie humanizowania naszych relacji. Zdecydowanie pod prąd! Wbrew panoszącej się w internecie modzie, zapraszam do wejścia o stopień wyżej: Jeżeli ktoś chciałby dodać komentarz do któregokolwiek z moich wpisów, to będę wdzięczny za podanie swojego imienia i nazwiska. Ja swojej tożsamości nie ukrywam. Będzie mi miło, jeśli nasza wymiana myśli będzie miała miejsce na poziomie personalnym - przynajmniej szczerej znajomości z imienia i nazwiska.

   Zaznaczam, że nie namawiam nikogo do zamieszczania tutaj komentarzy. Nikt nie ma takiego obowiązku. Ale jeśli komentarz chcemy dodać, to bądźmy ludźmi odważnymi, bierzmy odpowiedzialność za to, co piszemy: dodajmy swoje prawdziwe imię i nazwisko, i swoim słowem budujmy i pomnażajmy dobro. Tylko takie komentarze - słowo dobre i nie anonimowe, ludzkie - będę umieszczał. Humanizujemy relacje międzyludzkie za pośrednictwem internetu.

   Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

   * * *

Msza Święta:

   27.10.2010: Dziękczynna za rozszerzanie dzieła obrony Krzyża Świętego przez Radio Maryja i Telewizję Trwam.

   28.10.2010: Za ś.p. Irenę.