Pamięć

   Pamięć to dar Boży. Pamięć o tych, którzy przeszli już przez bramę śmierci jest szlachetnym wyrazem naszego człowieczeństwa. Pamięć o tych, z którymi łączyły nas więzi rodzinne i narodowe jest zaszczytnym obowiązkiem. My, salezjanie, obchodziliśmy wczoraj, jak każdego 25 listopada, wspomnienie naszych zmarłych rodziców.

   Po 10 kwietnia 2010 wrażliwe polskie serca wybrały miejsce przed Pałacem Namiestnikowskim w Warszawie jako Miejsce Pamięci, Prawdy i Nadziei. Istotnie - jest to Miejsce Pamięci.

   Pamiętamy tam o wszystkich, którzy zginęli w katastrofie pod Smoleńskiem.

   Pamiętamy, że nie wyjaśnione pozostają przyczyny katastrofy.

   Pamiętamy, że naszym obowiązkiem jest przyczyniać się do wyjawienia prawdy. Czynimy to naszą codzienną obecnością, wytrwałą modlitwą, pełnym troski słowem,  zapalonym światłem, znakiem Krzyża.

   Powtórzę to jeszcze raz: nic się tam nie skończyło. Modlitwa trwa tam codziennie. Przychodzą ludzie, płyną kolejne Różańce - dzień po dniu… Czy może być inaczej?

   W Miejscu Pamięci odczytałem wczoraj wieczorem donośnym głosem całe kazanie ks. prał. płk. Sławomira Żarskiego, jakie wygłosił 11 listopada 2010 w pobliskiej Bazylice św. Krzyża. Mimo zimna pilni Studenci Uniwersytetu Świętości pod Krzyżem wysłuchali je cierpliwie i w skupieniu. Słowo pamięci o pięknych postaciach i pięknych kartach naszej polskiej historii.

   W tym kontekście pamięć o przeszłości mobilizuje nas do budowania teraźniejszości na naszej polskiej ziemi. Losy Kościoła i naszej Ojczyzny Bóg składa dzisiaj w nasze ręce. Programem jest prawda i miłość Boga i człowieka. Niezasłużony zaszczyt i odpowiedzialność wielka. Czy podejmiemy? Czy podołamy? Czy chcemy?

* * *

Msza Święta:

   25.11.2010: Za zmarłych rodziców salezjanów.

   26.11.2010: O błogosławieństwo Boże dla Ewy ze Szwecji i jej Rodziny.