Aby spowiadać się dobrze (2): Celebracja Sakramentu Pokuty.

   Sakrament Pokuty jest świętym obrzędem, jest spotkaniem z Panem Bogiem bogatym w miłosierdzie. Dlatego ważne jest, aby zarówno postawa naszego serca, jak i staranne przygotowanie i przebieg celebracji, odpowiadały godności tego sakramentu.

   Mówię do Pana Boga. Ale jako penitent, muszę uwzględnić, że słucha mnie spowiednik (kapłan lub biskup). Można powiedzieć krótko, kim jestem (np. uczniem, studentem, mężem, ojcem, żoną, matką, osobą samotną...).

   Należy potem podać wyraźnie i krótko trzy kwestie:

   - kiedy ostatni raz byłem u spowiedzi,

   - czy odprawiłem zadaną pokutę,

   - czy nie zataiłem jakiegoś grzechu przy poprzednich spowiedziach (do poważnej kwestii zatajenia grzechu przyjdzie nam jeszcze powrócić).

   Dopiero później wyznaję swoje grzechy. Odchodząc od konfesjonału wypada spowiednikowi podziękować słowami „Bóg zapłać” - taki wyraz kultury osobistej wobec spowiednika dobrze świadczy o penitencie.

   Zalecaną przez Kościół lekturę fragmentu Pisma świętego dobrze jest zrealizować we własnym zakresie, jeszcze przed spowiedzią, bo kapłani zwykle nie czytają Biblii podczas celebracji Sakramentu Pojednania (można wybrać np. Ps 51(50) lub Łk 15).

   Przebieg celebracji:

   * Penitent klęka przy konfesjonale i wita spowiednika słowami: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

   * Spowiednik odpowiada: Na wieki wieków. Amen.

   Może krótkimi słowami zachęcić do ufności w Miłosierdzie Boże.

   * Penitent żegna się: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. Jestem... U spowiedzi ostatni raz byłem... Pokutę odprawiłem (lub nie), grzechu nie zataiłem (lub: zataiłem), obraziłem Pana Boga następującymi grzechami...

   Teraz wyznaje grzechy. Następnie mówi: Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie grzechy serdecznie żałuję i postanawiam poprawę a Ciebie, Ojcze duchowny, proszę o naukę, pokutę i rozgrzeszenie.

   * Spowiednik udziela nauki, ewentualnie stawia konieczne czy pomocne pytania, po czym zadaje pokutę do odprawienia i udziela rozgrzeszenia:

   Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów niech Ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam Tobie grzechy w imię Ojca + i Syna + i Ducha Świętego.

   * Penitent, w czasie gdy spowiednik udziela rozgrzeszenia, żałuje za grzechy bijąc się w piersi i mówi po cichu: Boże bądź miłościw mnie grzesznemu. Gdy kapłan kończy wypowiadać formułę rozgrzeszenia, odpowiada: Amen.

   * Spowiednik: Wysławiajmy Pana, bo jest dobry.

   * Penitent: Bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

   * Spowiednik: Pan odpuścił Tobie grzechy. Idź w pokoju.

   * Penitent mówi: Bóg zapłać. Odchodzi od konfesjonału.
    Szlachetnym zwyczajem jest ucałowanie kapłańskiej stuły (wiele o jej mocy mogliby powiedzieć egzorcyści). Idzie przed ołtarz, aby w skupieniu podziękować Bogu za przebaczenie i miłość - np. słowami Psalmu 32(31) - i odprawić pokutę zadaną przez spowiednika.

   

   c.d.n.

   

   * * *

   

Msza Święta:

   O dary Ducha Świętego, o rozeznanie dobra od zła i o zdrowe potomstwo dla Zbigniewa i Anny (5).